www.fae.pl - Publikacje

W ponad dwa lata od ogłoszenia latem 2014 roku przez Państwo Islamskie (IS) powstania kalifatu, ten para-państwowy twór powołany na części terytoriów Syrii i Iraku, posiadający też „zamorskie” prowincje w kilku innych częściach globu, wciąż daleki jest od ostatecznego pokonania. Dzieje się tak pomimo faktu, iż otwartą wojnę z kalifatem zadeklarowało już niemal sto państw świata, w tym praktycznie wszystkie główne mocarstwa światowe i regionalne na Bliskim Wschodzie. Nawet ostatnia seria poważnych porażek strategicznych i militarnych kalifatu, połączona z utratą sporej części jego terytorium i szeregu ważnych miast (tak w Syrii, jak Iraku), nie wpłynęły na załamanie się „państwa islamskiego” w Lewancie. Także utrata przez IS tak istotnego z symbolicznego i religijnego punktu widzenia miasta jak Dabiq w płn. Syrii nie wywołała upadku morale bojowników IS i nie wpłynęła na skruszenie ich obrony wokół Mosulu czy Raqqi. Jakie zatem są perspektywy wojny z kalifatem w jego „heartlandzie” w Lewancie ?

Jednym z najważniejszych wydarzeń podczas odbywającego się w Stambule XXIII Światowego Kongresu Energetycznego (9-13 października 2016 roku) było podpisanie pomiędzy Rosją i Turcją międzyrządowego porozumienia odnośnie budowy gazociągu Turkish Stream. Projekt jest postrzegany jako kolejne rosyjskie przedsięwzięcie infrastrukturalne (po Nord Stream I i planowanym Nord Stream II) mające pomniejszyć potencjał tranzytowy Ukrainy oraz jako możliwa przeciwwaga dla powstającego Południowego Korytarza Gazowego. W chwili obecnej jest jednak zbyt dużo niewiadomych, żeby ostatecznie przesądzić, czy rosyjsko-turecki projekt faktycznie będzie miał tak szeroki zasięg oddziaływania.

Od chwili, gdy w północnym Iraku ruszyła długo wyczekiwana ofensywa na Mosul, wiadomości z innych frontów walki z kalifatem zeszły de facto na drugi plan. Zupełnie niesłusznie, bowiem dynamicznie rozwijająca się sytuacja operacyjna w wielu częściach Lewantu czy w Afryce Północnej (Libia) nieustannie przynosi zmiany w lokalnym i regionalnym układzie sił w wojnie z Państwem Islamskim (IS). A dziejące się tam wydarzenia mogą mieć fundamentalne znaczenie dla przyszłości całej wojny z kalifatem.

TTIP to, ex aequo z CETA, chyba cztery najpopularniejsze litery alfabetu łacińskiego, obecne w polityce obszaru Unii Europejskiej w ostatnich miesiącach. Przy okazji TTIP najciekawsze jest to, że pomimo tajnych negocjacji oraz braku namacalnych dokumentów ukazujących dokładnie, co przewiduje – kwestia i tak zdołała podzielić społeczeństwa europejskie.

Rozejm w Syrii, zawarty 12 września br., już po tygodniu przeszedł faktycznie do historii. Podzielił tym samym los wielu innych wcześniejszych prób powstrzymania krwawego szaleństwa, trwającego w tym kraju od ponad pięciu lat. Dla wytrawnych obserwatorów wydarzeń w Lewancie taki obrót spraw nie był jednak żadnym zaskoczeniem. Zawieszenie broni – a zwłaszcza jego termin i zakres – kolidowało bowiem z bieżącymi celami operacyjnymi i strategicznymi głównych stron konfliktu syryjskiego, a także było wyraźnie nie na rękę ich najważniejszym zagranicznym patronom.