www.fae.pl - Publikacje

W lipcu 2012 roku Parlament Europejski odrzucił koncepcję regulacji internetu, zaproponowaną zapisami umowy ACTA1. Demonstranci protestujący przeciwko jej przyjęciu mogli mówić o sukcesie. Nie mniej dyskusja na temat możliwości regulacji cyberprzestrzeni w Unii trwa nadal. W toku dyskusji warto zastanowić się, czy podpisanie przez Unię umowy zaostrzającej respektowanie praw autorskich w internecie przełoży się na jej gospodarczy sukces?

Na początku września br. prezydent Stanów Zjednoczonych, Barack Obama, w swym cotygodniowym wystąpieniu na temat głównych bieżących problemów amerykańskiej polityki wewnętrznej i zagranicznej oświadczył, że oto ostatecznie „przełamaliśmy impet operacyjny Talibów w Afganistanie, i rozpoczęliśmy proces przekazywania pełnej odpowiedzialności Afgańczykom”. Prezydent Obama oficjalnie ogłosił również, że operacja surge – czyli krótkotrwałe i militarnie znaczące (przynajmniej w teorii) wzmocnienie sił walczących w Afganistanie – dobiega właśnie końca.

Toczący się od lat spór o prawo o kontroli nad wyspami Senkaku (Diaoyu) tylko z pozoru zdominowany jest przez kwestie surowców energetycznych. Zalegające pod dnem morskim wód otaczających wyspy pokłady gazu ziemnego są tylko jedną z odsłon politycznego konfliktu. O wiele większe znaczenie zdaje się mieć kwestia podziału wyłącznych stref ekonomicznych na terenie Morza Wschodniochińskiego. Nie bez znaczenia pozostaje również stopień oddziaływania wydarzeń wokół wysp Senkaku na politykę prowadzoną przez zaangażowane strony w innych częściach Oceanu Spokojnego.

Atak na amerykański konsulat w Bengazi nie był odosobnionym incydentem na terenie Libii. Po obaleniu płk Kaddafiego przemoc, skierowana przeciwko zagranicznym podmiotom, utrzymywała się od czerwca 2012 roku na stałym, wysokim poziomie. Chociaż iskrą, która bezpośrednio rozwścieczyła setki Libijczyków szturmujących amerykańską placówkę, był obraźliwy dla muzułmanów film opublikowany w internecie, to największy udział w zabójstwie ambasadora Chrisa Stevensa mieli ekstremiści islamscy, od wielu miesięcy operujący we wschodniej Libii.

Zdaniem czerwcowego wydania „Kommiersanta”, po opuszczeniu przez ISAF Afganistanu w 2014, część sprzętu wojskowego NATO miałaby trafić do postsowieckich krajów Azji Centralnej. W tym kontekście wymieniano Uzbekistan, ale także Kirgistan i Tadżykistan. Gazeta wspominała, że jego część „będzie przechowywana w lokalnych instalacjach” (prawdopodobnie chodzi o bazy wojskowe).