www.fae.pl - Publikacje

Tak jak przewidywano, całkowite wycofanie sił USA znad Tygrysu i Eufratu pod koniec 2011 roku coraz wyraźniej przynosi niekorzystne skutki nie tylko dla samego Iraku, ale i sytuacji geopolitycznej na całym Bliskim Wschodzie. Widać to szczególnie teraz, gdy przedłużający się konflikt wewnętrzny w Syrii wciąga, niczym „czarna dziura” bezpieczeństwa, kolejne kraje regionu. Jednym z tych państw jest właśnie Irak, gdzie sytuacja wewnętrzna – determinowana przez narastającą rywalizację szyicko-sunnicką – zaczyna powoli, acz nieubłaganie, wymykać się spod kontroli, spychając kraj na krawędź wojny domowej. Wybory parlamentarne, mające odbyć się 30 kwietnia br. w warunkach narastającej przemocy i niepełnej kontroli władz nad obszarami zamieszkanymi przez sunnitów, mogą przyczynić się jedynie do dalszej destabilizacji sytuacji w tym kraju.

Marynarka wojenna Indii dysponuje największą flotą okrętów podwodnych wśród państw basenu Oceanu Indyjskiego. Zarówno liczba okrętów, jak i ich potencjał bojowy pozwalają Indiom na utrzymanie dominującej pozycji militarnej w regionie. Zachowanie tego stanu faktycznego ma fundamentalne znaczenie dla dalszej rywalizacji strategicznej, toczonej przez New Delhi z ich głównym regionalnym rywalem – Pakistanem.

Reakcja na wydarzenia na Ukrainie w pierwszych miesiącach 2014 roku po raz kolejny pokazała, w jakim klinczu znajdują się Unia Europejska, Rosja i Ukraina. Z Rosji pochodzi trzecia część importu gazu do UE. Unia z kolei odpowiada za ponad połowę eksportu surowca z Rosji. Pomiędzy Rosją i UE znajduje się zależna od rosyjskiego gazu Ukraina, przez którą przechodzi połowa tranzytu gazu z Rosji do Europy. Na horyzoncie pojawiły się też Stany Zjednoczone, które wyprzedzając Rosję w produkcji gazu zostały ocenione w UE jako możliwe źródło alternatywnych dostaw tego surowca. Specyfika handlu gazem ziemnym sprawia, że zależność pomiędzy wszystkimi stronami będzie określana raczej przez wielowymiarowe czynniki ekonomiczne, niż deklaracje polityczne, wbrew entuzjastom gwałtownych zmian kierunków dostaw gazu do UE.

Aktualizacja strategii zaangażowania operacyjnego marynarki wojennej USA (US Navy) w Arktyce to naturalna konsekwencja wzrostu znaczenia tego regionu dla interesu strategicznego Stanów Zjednoczonych. Amerykańskie siły zbrojne stanowią jedno z narzędzi, służących do realizacji założeń polityki arktycznej Waszyngtonu, a ich znaczenie będzie wzrastać wraz z postępującymi zmianami klimatycznymi na Dalekiej Północy.

Federacja Rosyjska może pochwalić się statusem supermocarstwa wyłącznie w zakresie jednej dziedziny – ilości (i stopnia nowoczesności) posiadanej broni jądrowej. Jeśli przyjrzeć się procesowi modernizacji Strategicznych Wojsk Rakietowych (SWR) oraz morskiego i lotniczego komponentu rosyjskich sił nuklearnych, łatwo zauważyć, że należy on do najbardziej ambitnych programów modernizacyjnych sił zbrojnych w ogóle. Jakie są tego powody?