www.fae.pl - Publikacje

Potencjalne scenariusze, które w chwili obecnej leżą na stole negocjacyjnym w Brukseli i Atenach, mogą mieć dalekosiężne konsekwencje dla systemu bezpieczeństwa w Europie, zarówno w ramach UE, jak i NATO, co dostrzega sam sekretarz generalny Sojuszu Jens Stoltenberg, dając temu wyraz w wywiadzie dla kanału ARD niemieckiej telewizji publicznej 4 lipca br. Również USA pomimo postrzegania greckiej tragedii jako wyłącznej sprawy UE, zdecydowały się podjąć konkretne kroki w celu uzyskania ze strony Aten politycznych gwarancji utrzymania swojej pozycji i roli w ramach południowej flanki NATO, która obecnie stoi przed jednym z największych wyzwań bezpieczeństwa międzynarodowego od chwili zakończenia krwawej dezintegracji byłej Jugosławii.

Konflikt na Ukrainie jest najpoważniejszym wyzwaniem przed jakim stanęła administracja Baracka Obamy. Wojna w Europie – kontynencie, który był traktowany przez Amerykanów jako stabilny, zaskoczyła wielu. Stawką w niej jest nie tylko przyszłość państwa ukraińskiego, ale również wiarygodność Stanów Zjednoczonych, spoistość NATO oraz kształt architektury bezpieczeństwa europejskiego. Niestety to najpoważniejsze wyzwanie dla administracji pierwszego czarnoskórego przywódcy zostało w dużej mierze spowodowane poprzez jego błędne założenia i nieudolne działania w polityce zagranicznej.

W maju i czerwcu br. z Półwyspu Koreańskiego napłynęły kolejne rewelacje na temat tamtejszych programów rakietowych – pierwsza z nich dotyczyła prawdopodobnych przygotowań do kolejnego startu (nowej wersji?) rakiety nośnej. Druga, jak oficjalnie ogłosiły to agencje informacyjne KRL-D, udanego testu rakiety balistycznej przenoszonej przez okręty podwodne (SLBM). Na ile jednak są to informacje wiarygodne, a jeśli tak, to co z nich wynika?

Rozszerzanie terytorialnej strefy regularnych działań Państwa Islamskiego (IS) w 2015 roku nie dotyczy wyłącznie obszaru Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Po ogłoszeniu powstania tzw. emiratów podległych IS na afgańsko-pakistańskim pograniczu oraz na Kaukazie (a wcześniej w Afryce Płn. i Środkowej), problem kalifatu stał się zdecydowanie ponadregionalny. Globalny charakter Państwa Islamskiego objawia się zatem nie tylko w sile ideologicznego przyciągania ekstremistów z całego świata, lecz zyskał także „namacalny”, geograficzny oraz terytorialny wymiar.

Zatonięcie w dn. 19 kwietnia br. statku z imigrantami, płynącego z Libii do Włoch – w której to katastrofie zginąć mogło, jak wynika z danych Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców, nawet 800 osób – spowodowało, że Przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk zwołał nadzwyczajne posiedzenie Rady Europejskiej.