www.fae.pl - Publikacje

Wraz z końcem zimy jak co roku uległa ożywieniu aktywność operacyjna na afgańskim teatrze działań. Dla sił koalicji i władz w Kabulu rozpoczynający się właśnie kolejny „sezon wojenny” w Afganistanie mieć będzie przełomowe znaczenie. To właśnie w bieżącym roku realizowana mają być bowiem zasadnicze etapy nowej strategii sojuszniczej. Przebieg wojny w tym roku
– a zwłaszcza to, czy uda się wdrożyć w życie zakładane rozwiązania strategiczne – zaważy nad przyszłością nie tylko samej kampanii afgańskiej, ale także i całej wojny z islamskim ekstremizmem.

The South China Sea (SCS) is the world’s second busiest international sea lane and conveys about one-fourth of the global crude oil and oil products. The regional states as well as the extra-regional powers are concerned on the security of the sea lane because of the overlapping claims of the Exclusive Economic Zones by the coastal states in this strategic sea. This paper examines the concept of preventive diplomacy as an ASEAN mechanism to maintain peace and stability in the SCS.
In conclusion, the paper will impress upon the political will of ASEAN, China and the extra-regional powers to maintain peace and stability in the SCS.

Dokładnie pół roku temu nikt z ekspertów nie mógł przewidzieć, kto zostanie prezydentem Ukrainy. W grę wchodziło aż czterech kandydatów, w tym także i urzędujący prezydent Wiktor Juszczenko, który ubiegał się o reelekcję. Jednak już w styczniu tego roku stało się jasne – powtarza się sytuacja z 2004 roku, kiedy wybierano nie tyle efektywnego prezydenta, co przede wszystkim przedstawiciela jednej z dwóch części Ukrainy. Wschód i Zachód po raz kolejny rywalizowały o przewagę polityczną w Kijowie. Geopolityczna pozycja Ukrainy w ХХІ wieku, tak w wymiarze regionalnym jak i globalnym, wyznaczana jest przede wszystkim poprzez niezwykle ważne położenie geostrategiczną kraju i jego sytuację geoekonomiczną.

Najnowszy wzrost napięcia na Bliskim Wschodzie, wywołany zapowiedzią rozbudowy żydowskich osiedli na Zachodnim Brzegu, oraz będące jego następstwem dalsze pogorszenie relacji między Izraelem a Stanami Zjednoczonymi – są w ujęciu geopolitycznym kolejnymi odsłonami gwałtownego procesu kurczenia się strategicznej pozycji państwa żydowskiego w regionie. Procesu, który trwa od ponad pięciu lat i przyczynia się do szybkiej zmiany geopolitycznego status quo na całym Bliskim Wschodzie.

Argentyna, Brazylia i Meksyk planują w najbliższej dekadzie dynamiczny rozwój swojego parku elektrowni nuklearnych. Kolejnych kilka krajów regionu zamierza do nich dołączyć. Brazylia wciela w życie projekt budowy własnego atomowego okrętu podwodnego, a Wenezuela snuje plany programu nuklearnego we współpracy z Rosją i Iranem. Uśpiony przez dekady temat wykorzystania energii nuklearnej w regionie w ostatnim okresie znów odżywa, do tego stopnia, iż mówi się o nowej erze nuklearnej w Ameryce Łacińskiej.