www.fae.pl - Publikacje

Ogłoszony przez Stany Zjednoczone na początku stycznia b.r. „obrót ku Azji” sprawia, iż w orbitę zainteresowań Pentagonu wchodzi (lub powraca) co najmniej kilka państw Azji Południowej i Południowo- Wschodniej. Jednym z nich są Filipiny, kraj przez lata sukcesywnie przez Waszyngton zapominany.

Styl sprawowania władzy na Białorusi jest autorskim projektem białoruskiego prezydenta, Aleksandra Łukaszenki. Dzięki wizerunkowej konsekwencji zbudował on mit „Baćki” – dobrego ojczulka, który dba o pomyślność narodu. Niedawny kryzys finansowy nadszarpnął nieco ten image, niemniej jednak nadal silnie oddziałuje on na starsze pokolenie Białorusinów. Dlaczego tak się dzieje?

„Zachodnie mocarstwa nie rozumiały jak, poważne skutki w rejonie Sahelu spowoduje pozbycie się Kaddafiego” – oceniał w marcu Abdul Aziz Kebe, specjalista ds. relacji arabskoafrykańskich z Uniwersytetu w Dakarze, komentując dla BBC powstanie Tuaregów i pucz w Mali. Kryzys malijski, który ciągle się nasila, jest jednym z wielu przykładów potwierdzających te słowa.

Arabska „Wiosna Ludów” podzieliła świat arabski i utorowała drogę albo do większej radykalizacji w tym regionie, albo do podwalin jego demokratyzacji. Przemiany, jakie nastąpiły, w zasadzie dotyczyły każdego aspektu stosunków międzynarodowych – od zmian światopoglądowych obywateli położonych tam państw, aż do nakreślenia nowej geopolitycznej strategii mocarstw stricte zainteresowanych tym regionem. Wyklarowało się także kilku lokalnych

Porozumienia pokojowe między Północą a Południem Sudanu, zawarte w 2005 r., nie doprowadziły do zakończenia trwającego od dekad konfliktu zbrojnego. Obecna ponowna eskalacja przemocy na pograniczu Sudanu i Sudanu Południowego stanowi bowiem efekt występowania wielu nierozwiązanych (a niekiedy wręcz nierozwiązywalnych) problemów, istniejących w tym regionie od dłuższego czasu.