www.fae.pl - Publikacje

Wymiana handlowa pomiędzy Niemcami a Rosją w 2014 roku spadła o 20 proc., a rokowania na rok bieżący też nie są pomyślne. Jest to niewątpliwie efekt sankcji nałożonych przez Unię Europejską i Stany Zjednoczone na Federację Rosyjską. Niemcy są dla Rosji trzecim partnerem handlowym, przy czym istotną część rosyjskiego eksportu do RFN stanowią dostawy ropy i gazu. Zresztą to właśnie uzależnienie od rosyjskich surowców energetycznych spowodowało przymykanie oczu przez niemieckich polityków na brak rządów prawa w Rosji. Do momentu aneksji Krymu przez Rosję rząd federalny RFN koncentrował się w polityce wobec Moskwy przede wszystkim na budowaniu wielu form współpracy i dialogu, mających na celu zbliżenie Rosji ze strukturami Zachodu. Z tego też względu jeszcze w listopadzie 2013 roku Rosjanie uważali, że z żadnym innym krajem stosunki nie są tak dobre, jak z Niemcami, a 60 proc. oceniało te relacje jako przyjazne lub partnerskie – wynika z sondażu przeprowadzonego przez Instytut Badania Opinii Publicznej IFAK w Kijowie na zlecenie Deutsche Welle. Natomiast pod koniec 2014 roku takiego zdania było już tylko 26 proc. Rosjan, a ponad połowa (53 proc.) stwierdziła, że stosunki rosyjsko-niemieckie są napięte lub wręcz wrogie. Zmiana nastawienia do Niemiec w rosyjskim społeczeństwie to skutek działania sankcji, jak też antyzachodniej propagandy kreowanej przez Kreml.

Dzięki spektakularnym sukcesom militarnym, odniesionym w 2014 r. w Iraku i Syrii, ugrupowanie ekstremistyczne o nazwie „Państwo Islamskie” (IS) i jego samozwańczy Kalifat stały się na Zachodzie głównymi podmiotami publicznej debaty o zagrożeniu ze strony radykalnego islamu sunnickiego, deklasując pod tym względem nawet Al-Kaidę - dotychczasowego islamistycznego „wroga nr 1” wolnego świata. W pół roku od rozpoczęcia kampanii militarnej przeciwko Kalifatowi, Państwo Islamskie wciąż jest przeciwnikiem niezwykle groźnym, znacznie trudniejszym do powstrzymania i zwalczenia, niż znane wcześniej islamskie organizacje terrorystyczne. Sprawia to, że wojna z Kalifatem wciąż daleka jest od zakończenia.

Prezentowany Raport Specjalny FAE pt. “Wojna z Kalifatem” to w dużej części zbiór analiz, uaktualnionych i poszerzonych, opublikowanych pierwotnie w ramach Projektu Analitycznego Fundacji Amicus Europae w okresie październik 2014 – luty 2015. Publikacja ta stawia sobie za cel omówienie i przeanalizowanie najistotniejszych aspektów wojny, prowadzonej już od ponad pół roku przez społeczność międzynarodową z Państwem Islamskim i jego Kalifatem.

Mamy nadzieję, że raport „Wojna z Kalifatem” stanie się dla Państwa przydatnym źródłem informacji i wiedzy na temat problematyki islamskiego ekstremizmu i terroryzmu w wydaniu Państwa Islamskiego. Tym bardziej, że ugrupowanie to i jego samozwańcze „państwo” jawi się coraz wyraźniej jako zagrożenie dla bezpieczeństwa całego globu.

China is about to start (officially) its new ambitious political project, which will change the geopolitics of Eurasia. Construction of a series of trade links will increase the volume of trade between China and other areas of the region, including Europe - Beijing's main trading partner.

Pekin był celem pierwszej wizyty zagranicznej prezydenta Aszrafa Ghaniego. Wybór padł na stolicę Chińskiej Republiki Ludowej nieprzypadkowo. W ostatnich miesiącach jasnym staje się, że Chiny będą odgrywały w Afganistanie znacznie ważniejszą rolę niż
kiedykolwiek. Zaangażowaniem zostaną objęte również obszary, które dotychczas nie były obiektami zainteresowania Pekinu. Najistotniejsze w kontekście Afganistanu pozostaną kwestie bezpieczeństwa i zagrożenia ze strony Ruchu Talibów (Islamski Emirat Afganistanu, IEA) oraz Al-Kaidy. Chiny, dzięki sojuszniczym relacjom z Pakistanem, mogą pomóc nowemu afgańskiemu rządowi w osiągnięciu wyczekiwanego porozumienia ze zbrojną opozycją. W ślad za informacjami o zwiększającym się zaangażowaniu Pekinu, niektórzy analitycy zastanawiają się nawet, czy w niedługim czasie Chiny nie zyskają w Afganistanie roli porównywalnej do tej, jaką w latach 80’ odgrywał tam ZSRR, czy też Stany Zjednoczone po wydarzeniach z 11 września 2001 roku.

4 lutego br. niemiecki dziennik Die Welt jako pierwszy poinformował o śmierci Maximiliana R.1, dżihadysty z Bonn polskiego pochodzenia, który rzekomo zginął w wyniku ofensywy kurdyjskich Peszmergów na pozycje bojowników Państwa Islamskiego w rejonie Kirkuku. Kilka dni później informacje te zostały zdementowane na Twitterze i Facebooku przez islamistów, jak również 12 lutego br. przez Martę R. – matkę polsko-niemieckiego islamisty. Gdyby pogłoski o śmierci Maximiliana R., okazały się prawdą, byłby to pierwszy znany przypadek śmierci dżihadysty polskiego pochodzenia walczącego po stronie IS. Casus Maximiliana R., wpisuje się w szerszy kontekst, ponieważ 21 stycznia br. w Düsseldorfie rozpoczął się proces Karoliny R., starszej siostry Maximiliana, oskarżonej o przynależność i aktywny udział w działaniach IS, co również jest wydarzeniem bezprecedensowym, ponieważ jest to pierwszy przypadek procesu, w którym na ławie oskarżonych zasiada obywatelka RP2. To z kolei determinuje szereg pytań o udział obywateli RP, względnie osób polskiego pochodzenia, w światowym dżihadzie prowadzonym przez IS i Al-Kaidę.