www.fae.pl - Publikacje

Prowadzona pod kuratelą Stanów Zjednoczonych kampania powietrzna przeciwko Państwu Islamskiemu i powołanemu przezeń kalifatowi toczy się już drugi rok, jednak nawet największym optymistom trudno byłoby powiedzieć, iż w sposób radykalny ograniczyła ona zdolności bojowe i swobodę operacyjną islamistów. Cezura jednego roku stanowi jednak dobrą okazję do tego, by na nowo przyjrzeć się siłom koalicji w regionie – tym bardziej, iż w ostatnim czasie doszło do poważnej zmiany sytuacji operacyjnej nad terytorium Syrii, gdzie pojawiły się samoloty sił powietrznych (WWS) FR.

W sierpniu i wrześniu br. doszło w Tadżykistanie do kilku niepokojących wydarzeń. W światowej prasie pojawiło się sporo opisujących je artykułów, również ośrodki analityczne w różnych częściach świata zajęły się tymi kwestiami. Z powstałych analiz, doniesień medialnych, oświadczeń tadżyckich oficjeli oraz relacji osób przebywających w Tadżykistanie wyłoniły się zasadniczo dwa diametralnie różne obrazy dotyczące toczących się w tym państwie procesów.

3 października 1990 roku dwa państwowe podmioty prawnomiędzynarodowe, znajdujące się dotychczas w przeciwnych blokach polityczno-ustrojowych, stały się jednym państwem. W wyniku inkorporacji Niemieckiej Republiki Demokratycznej przez Republikę Federalną Niemiec doszło do zjednoczenia obu państw niemieckich.

 RFN to obok Francji i Wielkiej Brytanii jedno z państw europejskich o największej liczbie rodzimych dżihadystów, którzy walczyli, walczą, bądź przygotowują się do wyjazdu w celu dołączenia do Państwa Islamskiego (IS) na terytorium Syrii i północnego Iraku. Oszacowanie dokładnej ich liczby, podobnie jak w przypadku pozostałych krajów, jest bardzo trudne. Dzieje się tak głównie ze względu na szereg działań, podejmowanych przez osoby udające się na Bliski Wschód w celu zmylenia rodzimych służb bezpieczeństwa, np. przez wykorzystywanie w tym celu swobody przepływu osób w ramach strefy Schengen.

Bezpośrednie rosyjskie zaangażowanie militarne w Syrii jest bez wątpienia elementem, który diametralnie zmienia sytuację strategiczną w i wokół Syrii. Formalnie, interwencja rosyjska ma na celu zwalczanie Państwa Islamskiego i innych struktur islamistycznych, aktywnych na terenie Syrii. Nie ulega jednak wątpliwości, że faktycznym celem Moskwy jest wsparcie reżimu prezydenta Baszira al-Assada, którego pozycja uległa w ostatnim czasie poważnemu osłabieniu. Obecnie, dzięki rosyjskiemu „parasolowi” wojskowemu, władze w Damaszku mogą być pewne, że nie zostaną pominięte przy żadnej próbie politycznego uregulowania konfliktu. Co więcej, korzystając z silnej rosyjskiej pomocy (a być może aktywnego wsparcia), podejmą – zapewne skuteczne – próby poprawienia swojego położenia operacyjnego i strategicznego na frontach wojny domowej.