www.fae.pl - Publikacje

W debacie dotyczącej polityki energetycznej Polski główny akcent położony jest na współpracę z Królestwem Norwegii, państwami regionu Azji Centralnej (Azerbejdżan, Turkmenistan) czy państwami Afryki Północnej (Algieria). Państwa bałtyckie (Litwa, Łotwa, Estonia) nie mogą być alternatywą w tej dyskusji, głównie ze względu na fakt, iż region ten nie posiada ani strategicznych surowców, ani dominującej pozycji na światowych rynkach energii. Może stać się jednak cennym uzupełnieniem polskiego spojrzenia na współczesne wyzwania, przed którymi stoi bezpieczeństwo energetyczne. Dzięki podobnym do polskich doświadcze¬niom ze współpracy z Federacją Rosyjską w dziedzinie energii, państwa bałtyckie mogą zaoferować Polsce więcej, niż wynikałoby z ich potencjału strategicznego

Rok 2007 – szósty rok trwania operacji sił sprzymierzonych w Afganistanie – nie przyniósł spodziewanego przełomu ani w wymiarze strategicznym, ani także operacyjnym. Po serii klęsk, zadanych
Talibom i grupom Al-Kaidy w drugiej połowie 2006 roku w wyniku operacji ofensywnych sił ISAF wydawało się, że zdolność bojowa przeciwników nowych władz afgańskich została poważnie naruszona i w następnym roku możliwe będzie odzyskanie przez koalicję inicjatywy strategicznej. Jednak wbrew wszelkim prognozom, Talibowie niezwykle szybko odtworzyli swe zdolności bojowe i podjęli działania zaczepne...

Podczas wizyty w Izraelu we wrześniu 2006 r. prezydent Lech Kaczyński
zapowiedział, że Polska mogłaby zgodzić się na objęcie roli mediatora w znajdującym się w impasie bliskowschodnim procesie pokojowym. O ile jeszcze rok temu, bezpośrednio po wojnie Izraela z Hezbollahem, pomysł ten wydawał się utopią, to dzisiaj nabiera realnych kształtów. Polska, po międzynarodowej konferencji w Annapolis, która odbyła 27 listopada 2007 r., ma możliwość odegrania kluczowej roli w izraelsko-palestyńskich negocjacjach. Tę bezprecedensową w historii polskiej
dyplomacji szansę otwiera przyjęta w Annapolis formuła procesu pokojowego.

Raport Fundacji Amicus Europae "Rosja jako mocarstwo? Stan obecny i perspektywy". wykorzystuje tezy i wnioski, które stanowią dorobek spotkania dyskusyjnego zorganizowanego przez Fundację Amicus Europae na zasadach Chatham House Rules w dniu 19 grudnia 2007 roku. W dyskusji wzięli udział m.in.: Aleksander Kwaśniewski, Prezydent RP w latach 1995-2005; Adam Daniel Rotfeld, były Minister Spraw Zagranicznych RP, b. Dyrektor Instytutu SIPRI w Sztokholmie; Andrzej Załucki, b. wiceminister spraw zagranicznych i b. ambasador RP w Moskwie oraz inni.

Oprócz analizy sytuacji politycznej, gospodarczej i społecznej w Rosji, Raport zawiera również rekomendacje dla polskiej i europejskiej polityki zagranicznej.

Polityczne i gospodarcze znaczenie Federacji Rosyjskiej
na arenie międzynarodowej w okresie prezydentury
Władimira Putina (2000-2007) – próba bilansu.

W momencie objęcia władzy przez Władimira Putina 31 grudnia 1999 roku Federacja Rosyjska przeżywała następstwa wojny w Kosowie, prowadzonej pod auspicjami NATO. Przede wszystkim była to kolejna dotkliwa prestiżowa porażka Federacji Rosyjskiej na arenie międzynarodowej od czasu rozpadu ZSRR.
Na początku kadencji nowego prezydenta Rosja znalazła się w Europie Zachodniej na krawędzi izolacji.