www.fae.pl - Publikacje

Ostatnie tygodnie przyniosły nagły wzrost napięcia w stosunkach między Libanem a Syrią.
Zasadniczym celem działań Damaszku wobec Bejrutu jest chęć odzyskania geopolitycznej kontroli nad Libanem, tradycyjnie uznawanym przez Syryjczyków za naturalną część ich strefy wpływów w regionie. Ze względu na swe strategiczne położenie i potencjał, Liban stanowi bowiem dla Syrii klucz do umocnienia jej pozycji w Lewancie.

 

Konflikt rosyjsko-gruziński wywołał duże poruszenie nie tylko wśród państw europejskich, lecz również w Azji.
Zmiana polityki Rosji i otwarte sięgnięcie przezeń do użycia siły zbrojnej dla realizacji własnych interesów z pewnością wpłyną na reorientację polityki wielu państw Europy i Azji wobec Moskwy. Jednocześnie stosunki Zachodu z Rosją uległy największemu ochłodzeniu od rozpadu ZSRR.

Rosyjska interwencja militarna w Gruzji w sierpniu br. wyznaczyła faktyczny koniec epoki odprężenia i współpracy w stosunkach między Rosją a Zachodem (zwłaszcza USA). Wraz z wybuchem wojny gruzińskiej relacje między tymi podmiotami weszły w nową fazę.
Zasadnicza reorientacja rosyjskiej polityki zagranicznej i oparcie jej na „doktrynie Miedwiediewa”, ogłoszonej przez Kreml w kilka tygodni po agresji na Gruzję – rodzą skutki nie tylko dla bezpośrednich relacji między Rosją a Zachodem. Wpływ nowej postawy Rosji na arenie międzynarodowej zaczyna być odczuwalny w wielu różnych aspektach i regionach świata, w tym m.in. w kontekście tzw. kwestii irańskiej.

Choć długo oczekiwana rezygnacja Perveza Musharrafa ze stanowiska prezydenta Pakistanu wywołała falę radości na ulicach Islamabadu, dla Stanów Zjednoczonych i sojuszników z NATO oznaczała jednocześnie diametralne zmiany w geopolitycznej sytuacji regionalnej.
System naczyń połączonych, jaki wiąże Islamabad z Kabulem przede wszystkim w sferze bezpieczeństwa powoduje bowiem, że operacja afgańska nie odniesie długo wyczekiwanego sukcesu bez przywrócenia całkowitego ładu na pakistańskiej scenie politycznej. Rozpad koalicji rządowej i coraz trudniejsza sytuacja ekonomiczna, wraz z nasilającą się falą ataków terrorystycznych na pakistańskie obiekty wojskowe i cywilne, nie wróży jednak najlepiej natowskiej operacji w Afganistanie w najbliższej perspektywie czasowej.

Śmierć trzech żołnierzy Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie, poległych w dniu 20 sierpnia br., ponownie zwróciła uwagę naszej opinii publicznej na misję Sił Zbrojnych RP w tym odległym zakątku świata. Dramat, który rozegrał się na drodze w prowincji Ghazni, wywołał szok i zdziwienie w polskich mediach, skupionych od pewnego czasu wyłącznie na konflikcie gruzińsko-rosyjskim i kwestii amerykańskiej tarczy antyrakietowej. Zaskoczenie jest jednak jak najbardziej niesłuszne, bowiem sytuacja operacyjna i strategiczna w Afganistanie ulega systematycznie pogorszeniu już od wielu miesięcy.