www.fae.pl - Publikacje

Wbrew utartej w Europie opinii, a nawet wbrew własnej konstytucji, Turcja nie jest krajem samych Turków, a nawet nie tylko Turków i Kurdów. Jest to kraj bardzo różnorodny, zarówno pod względem geograficznym, jak i etnicznym i religijnym. Obok Turków i Kurdów terytorium Republiki Tureckiej zamieszkują dziś także Ormianie, Czerkiesi, Tatarzy, Asyryjczycy, Arabowie, Lazowie, Żydzi, a nawet Polacy. Oprócz muzułmanów sunnitów spotkać tu można Alewitów, chrześcijan kilku różnych obrządków, czy żydów.
Mniejszości, przetrwawszy z trudem dwudziestowieczną politykę wynaradawiania i turkizacji, w ostatnich latach co raz wyraźniej dają o sobie znać stanowiąc trzon aktywnej, walczącej o swoje prawa opozycji. Najsilniejszym elementem tej opozycji są dziś bez wątpienia Kurdowie, ponad dwudziestomilionowa grupa obywateli, których istnienie nadal nie jest uznawane przez konstytucję i większość tureckiego establishmentu.

System naczyń połączonych między New Delhi, Islamabadem a Kabulem powoduje, iż żadnego z tych konfliktów nie da się rozwiązać bez kompleksowej strategii wobec całego regionu. Uwaga opinii światowej, skoncentrowana dotychczas na wydarzeniach w Afganistanie i na pograniczu pakistańsko-afgańskim, odsunęła w ostatnim czasie w cień problem napiętych stosunków między Indiami i Pakistanem, z tlącym się permanentnie w tle konfliktem o Kaszmir.

 

Zwiększona aktywność w szeregach islamistów w Azji Południowej ma najwyraźniej znacznie szerszy charakter, niż zakładano do tej pory. Wyłaniający się obecnie obraz sytuacji sugeruje, że mamy do czynienia ze starannie zaplanowaną ofensywą Al-Kaidy, której strategiczne cele wykraczają daleko poza region Azji Południowej.

W dniu 20 sierpnia br. podpisana została polsko-amerykańska umowa o udziale naszego kraju w projekcie tarczy antyrakietowej (Missile Defense). Minister Spraw Zagranicznych RP Radosław Sikorski stwierdził, iż zostały spełnione polskie postulaty dotyczące obecności na naszym terytorium baterii rakiet PAC-3 oraz udzielenia Polsce przez Stany Zjednoczone dodatkowych gwarancji bezpieczeństwa, a także uzyskania pomocy wojskowej.
Czy jednak z punktu widzenia polskiej polityki bezpieczeństwa nie zabrakło wśród nich jednej, istotnej kwestii? Czy nie powinniśmy oczekiwać od USA, że uspokoją one obawy Rosji na tyle, aby ta nazajutrz po podpisaniu dokumentu nie zapewniała nas po raz kolejny, iż baza, a tym samym terytorium Polski, znajdzie się na celowniku rosyjskich sił konwencjonalnych i jądrowych?

Od przyjęcia dyrektywy usługowej minęły już niemal dwa lata, jednak sprawa ta pozostaje wciąż swoistym memento dla polskiej polityki europejskiej. Ze względu na obowiązek implementacji tego dokumentu, jest to również niezwykle aktualne wyzwanie modernizacyjne dla Polski.
W istocie kwestia dyrektywy usługowej uwidocznia całą złożoność uprawiania polityki we współczesnej Europie. Wykazuje ona bowiem potrzebę zintegrowanego rozumienia aktywności państwa na forum unijnym, gdzie powiązaniu ulegają różnorodne problemy. W tym kontekście kompetentna polityka europejska urasta do rangi nowoczesnego instrumentu zapewnienia pomyślności państwa w sferze wewnętrznej. Aby skutecznie prowadzić politykę krajową należy bowiem sukcesywnie realizować zadania wyznaczane na niwie wspólnotowej.