www.fae.pl - Publikacje

Wybór Baracka Obamy na 44. prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki przyjęty został na całym niemal świecie z dawno niespotykanym entuzjazmem oraz nadzieją na radykalne zmiany jakościowe w polityce zagranicznej i w sposobie działania USA na scenie międzynarodowej.
Czy faktycznie jednak oczekiwania te znajdują uzasadnienie wobec skomplikowanej rzeczywistości, otaczającej Amerykę na początku XXI wieku? Czy w ogóle możliwe są daleko idące zmiany – o charakterze strategicznym – w polityce USA wobec kluczowych regionów i aspektów stosunków międzynarodowych współczesnego świata?

W tym samym czasie, kiedy cała Europa wyczekiwała zakończenia sporu na linii Moskwa – Kijów i wznowienia dostaw gazu z Rosji, na zachodniej półkuli miał miejsce inny kryzys gazowy. Na ironię zakrawa fakt, że o ile niektóre państwa europejskie miały problemy spowodowane brakiem tego surowca, o tyle Boliwia nie mogła znaleźć chętnych nań odbiorców.

Wraz z wkroczeniem izraelskich sił lądowych do Strefy Gazy, wieczorem 3 stycznia br., operacja „Cast Lead” weszła w kolejną fazę. Po trwających osiem dni bombardowaniach z powietrza oraz krótkim, acz bardzo intensywnym, ostrzale artyleryjskim Izraelczycy rozpoczęli oczyszczanie obszaru Strefy w celu ostatecznej likwidacji infrastruktury militarnej i terrorystycznej Hamasu.
Działania bojowe w niezwykle trudnym terenie, jakim jest gęsto zabudowana i zaludniona Gaza, potrwają z pewnością co najmniej kilka tygodni. Jest jednak mało prawdopodobne, aby operacja powiodła się w pełni i przyniosła spodziewane w Jerozolimie efekty.

Wybór Baracka Obamy na 44. prezydenta Stanów Zjednoczonych został w krajach latynoamerykańskich przyjęty z zadowoleniem. Odczytano to jako zapowiedź pozytywnych zmian w polityce Waszyngtonu wobec regionu. Czy słusznie? Czy i w jakim stopniu Obama zmieni oblicze amerykańskiej polityki wobec Ameryki Łacińskiej?

 

Pakistańskie radykalne ugrupowania islamskie intensyfikują działania wymierzone w infrastrukturę logistyczną sił ISAF/OEF, znajdującą się na terytorium Pakistanu. Trend ten stanowi potwierdzenie niedawno wyrażanych przewidywań, a działania tego typu mają na celu osłabienie położenia strategicznego i zdolności operacyjnych sił międzynarodowych walczących w Afganistanie.
W najbliższym czasie zapewnienie bezpieczeństwa lądowym dostawom zaopatrzenia dla wojsk sojuszniczych w Afganistanie stać się może jedną z bardziej palących kwestii, przed jakimi staną sztabowcy i planiści w Waszyngtonie i Brukseli.