www.fae.pl - Publikacje

Narastające zagrożenie dla stabilności i ciągłości dostaw zaopatrzenia dla sił międzynarodowych w Afganistanie, dostarczanego drogą lądową przez terytorium Pakistanu oraz plany zwiększenia kontyngentu amerykańskiego sprawiają, że niezbędne staje się wytyczenie nowych szlaków logistycznych. Niekorzystne geopolityczne położenie Afganistanu sprawia jednak, że w poszukiwaniu alternatywy dla trasy pakistańskiej logistycy NATO i USA skazani są de facto na drogi zaopatrzeniowe wiodące albo bezpośrednio przez terytorium Federacji Rosyjskiej, albo w najlepszym razie przez obszar państw położonych w Azji Centralnej i na Zakaukaziu, znajdujących się w rosyjskiej strefie wpływów.
Korzystanie przez siły ISAF/OEF z tych szlaków zaopatrzeniowych wymagać będzie bezpośredniej lub pośredniej zgody Moskwy oraz jej zaawansowanej współpracy z Brukselą i Waszyngtonem. To zaś wymagać będzie daleko posuniętych koncesji geopolitycznych na rzecz Rosji ze strony USA i NATO. Koncesji, których ofiarą może paść także Polska i jej strategiczne interesy w środowisku międzynarodowym.

Pogłębiający się kryzys finansowy, recesja w eurolandzie, kwestia nowego Porozumienia o Partnerstwie i Współpracy z Rosją, planowana na kwiecień wizyta Baracka Obamy w Europie (z okazji 60. rocznicy powstania NATO), wstrzymanie dostaw gazu z Federacji Rosyjskiej i na dodatek kryzys na Bliskim Wschodzie – wszystko to spadło na barki kraju, który po raz pierwszy kierować będzie pracami Unii. Co więcej, sytuacja wewnętrzna w tym kraju nie odbiega znacząco od środkowo-europejskiej normy, czyli mówiąc łagodnie w polityce krajowej nie jest nudno. Czy czeska prezydencja będzie więc dla Europy słodkim doświadczeniem, czy może raczej gorzką pigułką?

Przebieg wydarzeń związanych z uprowadzeniem, przetrzymywaniem a następnie zamordowaniem Polaka w Pakistanie ma istotny wymiar strategiczny, dotyczący bezpośrednio Polski i jej obecności w regionie Azji Południowej.
Retrospektywna ocena wydarzeń każe podejrzewać, że porwanie Polaka nie było jedynie efektem „taktycznej” potrzeby lokalnej komórki Talibów, zmuszonej do poszukiwania dodatkowych kart przetargowych w rokowaniach z władzami pakistańskimi, w celu uzyskania od nich jakichś korzyści.

Przyjęty w listopadzie ubiegłego roku pierwszy pakiet koniunkturalny, wraz z finalizowanym obecnie drugim pakietem, stanowią podstawę niemieckiej reakcji na światowy kryzys finansowy. O ile jednak wpływ obu programów na niemiecką gospodarkę będzie niewspółmiernie mały w stosunku do poniesionych kosztów, o tyle można się spodziewać, iż wraz ze zbliżającymi się wyborami parlamentarnymi oba pakiety zostaną wykorzystane w ferworze walki politycznej. Tym bardziej, iż stały się już symbolem przewartościowania niemieckich poglądów na ekonomię, w których dotychczas preferowano rozwiązania liberalne nad interwencjonizm państwowy.

Zjednoczenie obu państw wydaje się obecnie jedynym sposobem na to, by na Półwyspie Koreańskim zapanował pokój oraz dobrobyt. Władze Korei Płd. są niezwykleprzychylne idei zjednoczenia (istnieje nawet Ministerstwo ds. Zjednoczenia). Jednocześnie w Korei Płd. istnieje duża świadomość złożoności oraz trudności procesów negocjacji i zjednoczenia. Pytaniem pozostaje, jak długo półwysep wytrzyma sztuczny podział, oraz czy odsuwanie zjednoczenia w czasie nie przyniesie w efekcie niepożądanych następstw dla obu krajów oraz całego regionu Azji.