www.fae.pl - Publikacje

Dramatyczne wydarzenia na ulicach Teheranu zwróciły uwagę światowej opinii publicznej na sytuację wewnętrzną w Iranie. Pomimo braku rzetelnych i wiarygodnych informacji na temat przebiegu i rzeczywistych wyników wyborów prezydenckich, zdecydowana większość zachodnich mediów i ekspertów (a także duża część polityków) zdążyła już autorytatywnie przesądzić o fakcie masowych fałszerstw wyborczych ze strony reżimu. Przy okazji niejako mianowano byłego irańskiego premiera Mir Husajna Mousawiego kandydatem „opozycji”, zaś to, co działo się na ulicach irańskich miast, powszechnie niemal określono mianem „powstania” lub wręcz „rewolucji” przeciwko władzy ajatollahów. Nie ulega tymczasem wątpliwości, że w obu przypadkach są to określenia używane mocno na wyrost i znacznie odbiegające od stanu faktycznego.

 

Wybory parlamentarne w Libanie (7 czerwca br.) zostały powszechnie uznane za zwycięstwo prozachodniej koalicji „Sojusz 14 Marca” nad ugrupowaniami opozycyjnymi, skupionymi wokół Hezbollahu w „Sojuszu 8 Marca”. Ocena taka ma jednak w dużej mierze wyłącznie charakter psychologiczny i propagandowy, wynikający głównie z niespełnienia się przedwyborczych prognoz i oczekiwań. Głębsza analiza rezultatów libańskiej elekcji, wraz z uwzględnieniem specyfiki systemu politycznego Libanu i czynnika oddziaływania aktorów zewnętrznych, pozwala postawić tezę, że Hezbollah nie tylko nie przegrał wyborów, ale wciąż pozostaje kluczową siłą polityczną, od postawy której zależy dalszy rozwój sytuacji wewnętrznej w Libanie.

Termin „innowacja” oznacza nowe naukowo-techniczne osiągnięcia, nowe rozwiązania jako rezultat wprowadzenia nowości. Rozwój innowacyjny można scharakteryzować jako proces strukturalnego doskonalenia ekonomii narodowej, jaki odbywa się przeważnie poprzez praktyczne wykorzystanie powiązania ze zmianami jakościowymi dla podwyższenia osiągnięć produkcyjnych, podniesienia jakości produktu, wzmocnienia narodowej siły przebicia w konkurencyjności i przyspieszenia postępu socjalnego w społeczeństwie. Współczesny stan działalności innowacyjnej w Ukrainie wskazuje, że będzie ona pozostawać problemem w rozwoju państwa. W Polsce proces rozwoju zachodzi w szybszym tempie, a działalność innowacyjna znajduje swoje miejsce w różnych dziedzinach.

 

Rynek energii w XXI w. stał się nie tylko miejscem sprzedaży i kupna energetycznych dóbr, lecz także areną politycznych przepychanek. Pojawiła się tym samym nowa możliwość uprawiania polityki międzynarodowej. Okazało się bowiem, że nierówności w sferze gospodarczej mogą mieć istotny wpływ na kształt międzynarodowego ładu politycznego. Sytuacja taka stworzyła istotne zagrożenie dla bezpieczeństwa energetycznego poszczególnych państw i regionów świata. Unia Europejska, zauważając powagę sytuacji w jakiej się znalazła, zaczęła w końcu inwestować w alternatywne wobec obecnych technologie pozyskiwania energii. Jedną z nich jest technologia czystego węgla – CCS (Carbon Capture Storage), zakładająca oparcie energetyki Unii nie o gaz, a o węgiel.

Zjawisko terroryzmu, jako narzędzia i środka realizacji określonych celów politycznych (o podłożu ideologicznym, religijnym bądź innym), staje się czynnikiem coraz wyraźniej obecnym w stosunkach międzynarodowych w ostatniej dekadzie. Co więcej, jest wysoce prawdopodobne, że trend ten będzie się w najbliższej przyszłości nasilać, głównie ze względu na zauważalną radykalizację
postaw politycznych i światopoglądowych w wielu częściach globu, a także swoistą atrakcyjność terroryzmu, jako relatywnie nieskomplikowanego i „taniego” narzędzia osiągania konkretnych celów w polityce. Terroryzm – w różnych postaciach i formach – ma więc wszelkie szanse stać się jednym z najważniejszych czynników kształtujących rzeczywistość międzynarodową XXI wieku. Tym
samym warto przybliżyć psychologiczne aspekty tego zjawiska, jako szczególnie istotne w analizie problemu.