www.fae.pl - Publikacje

W swojej niedawnej wypowiedzi, przytaczanej również przez polskie media, Kanclerz Niemiec Angela Merkel skrytykowała tzw. wielokulturowość, nazywając ją dość pogardliwie multi-kulti i wskazując na jej niepowodzenie. Rzeczywiście, nie jest trudno wskazać dziś w Europie problemy wynikające z konieczności współistnienia obok siebie przedstawicieli odmiennych religii i kultur, przybyszy z najodleglejszych krańców świata i europejskich tubylców. Czy jednak rzeczywiście wielokulturowość skazana jest na porażkę? Są w Europie miejsca, gdzie imigranci i ich potomkowie aktywnie - i skutecznie - włączają sie w nurt oficjalnej polityki, z pożytkiem dla wszystkich zainteresowanych.

Poniższa analiza ma na celu przedstawienie ostatnich wydarzeń w regionie Morza Południowochińskiego, skupiając się na roli Chin i USA. Wydarzeń, które mogą doprowadzić do eskalacji ciągnącego się od dawna sporu o przynależność wód, wysepek i zasobów w tym regionie.

Chińska gospodarka osiągnęła już status drugiej gospodarki świata, czy dążeniem Chin jest uzyskanie tej samej pozycji pod względem militarnym? Czy decydenci polityczni stawiają przed chińskimi siłami zbrojnymi cel w postaci potrzeby dorównania w krótkoterminowej (10-15 lat) perspektywie potędze ich amerykańskiego konkurenta i rywala?

Początek lat 90tych XX wieku przyniósł konieczność zdefiniowania podstawowych założeń polityki rosyjskiej. Ograniczenie możliwości finansowych i militarnych po rozpadzie ZSRR spowodowało konieczność poszukiwania środków blokujących akcesję krajów poradzieckich do struktur zachodnich. Tak narodziło się pojęcie „bliskiej zagranicy”, stanowiącej obszar wyłącznych wpływów Federacji Rosyjskiej, który z grubsza pokrywał się z dawnymi granicami ZSRR. Należąca do WNP Białoruś stała się priorytetem polityki zagranicznej Moskwy. Osoba białoruskiego prezydenta bardzo ułatwiała Moskwie działanie. . Dla Kremla Łukaszenka gotów był rozpocząć daleko idącą integrację Białorusi i Rosji.

Irak jest typowym przykładem państwa uzależnionego politycznie i gospodarczo od posiadanych rezerw strategicznych surowców naturalnych oraz od poziomu ich wydobycia. Budżet takiego państwa jest w znacznym stopniu uzależniony od profitów uzyskiwanych ze sprzedaży ropy naftowej czy gazu ziemnego. Pomimo tego, że w każdym roku fiskalnym wpływają do niego miliardy dolarów, wiąże się to również z wieloma niebezpieczeństwami, w tym przerwami w wydobyciu i eksporcie, czy fluktuacjami cen surowców na międzynarodowych rynkach. W szerszym sensie, uzależnienie gospodarki państwa od jednej gałęzi bynajmniej nie prowadzi do zrównoważonego wzrostu podpartego mocnymi fundamentami. Sam przemysł naftowy i gazowy wymagają poza tym permanentnego dopływu kapitału i nowych technologii, żeby mogły na bieżąco zaspokajać potrzeby rynków oraz dostosowywać się do globalnego bilansu popytu z podażą.