www.fae.pl - Policy Papers

Dynamiczny rozwój zdolności militarnych Państwa Środka od dawna pozostaje tajemnicą poliszynela, mniej znanym aspektem tego zjawiska jest jednak rozwój chińskich sił strategicznych, zarówno w wymiarze ilościowym jak i (czy też może przede wszystkim) jakościowym. ChRL jako jedyny spośród krajów będących oficjalnymi członkami klubu
atomowego zwiększa w ostatnich latach zdolności w tej dziedzinie. Warto przyjrzeć się kondycji chińskich Strategicznych Wojsk Rakietowych, tworzonej aktualnie flotylli nuklearnych okrętów podwodnych przenoszących rakiety balistyczne oraz perspektywom
ich użycia w ewentualnym konflikcie zbrojnym z udziałem tego kraju.

Globalny kryzys ekonomiczny, szczególnie mocno odczuwalny w Europie, ukazał światu niedoskonałości, czy wręcz słabości, europejskiego modelu integracji. Za stan obecny należy jednak obwiniać przede wszystkim państwa członkowskie, które od dłuższego czasu coraz częściej manifestowały swoje przywiązanie do politycznego i gospodarczego protekcjonizmu. Pomimo faktu, iż historia konstrukcji europejskiej przeżywała już sytuacje kryzysowe, choćby w latach 60-tych – w czasach francuskiej polityki „pustego krzesła” zakończonej kompromisem luksemburskim – nie da się jednak ukryć, iż obecny zastój w UE jest jednym z najgłębszych, z jakimi przyszło się mierzyć powojennej Europie.

 

Rozwój wydarzeń w regionie Bliskiego Wschodu w ostatnich kilku miesiącach skłania do postawienia tezy, że regionalna pozycja geopolityczna Islamskiej Republiki Iranu wciąż ulega wzmocnieniu. Paradoksalnie, dzieje się tak pomimo dość gwałtownego pogarszania się kondycji ekonomicznej tego kraju, głównie wskutek globalnego kryzysu gospodarczego, ale też „dzięki” fatalnemu kierowaniu gospodarką przez ultrakonserwatywną ekipę rządową prezydenta Mahmuda Ahmadineżada. Choć pogarszanie się najważniejszych parametrów
makroekonomicznych kraju sprawia, że sytuacja wewnętrzna (tak ekonomiczna, jak i społeczna) staje się coraz bardziej napięta, to jak dotychczas nie przełoŜyło się to na osłabienie tempa umacniania się regionalnej pozycji Iranu. Również narastanie wewnętrznej walki politycznej pomiędzy poszczególnymi frakcjami w łonie reżimu, w związku ze zbliżającymi się wyborami prezydenckimi, nie wpływa póki co destrukcyjnie na skuteczność działań tego kraju na arenie
międzynarodowej.