www.fae.pl - Policy Papers

Niedawno (26 kwietnia) minął dokładnie rok od rozpoczęcia wielkiej ofensywy sił pakistańskich w Dolinie Swat, która była jednym z ważniejszych elementów całego ciągu operacji wojskowych Islamabadu przeciwko rodzimym Talibom. To dobry moment, by zastanowić się, jak po upływie tego roku przedstawia się sytuacja na pakistańskim pograniczu z Afganistanem, a także jaka jest ogólna kondycja pakistańskich islamistów.
 

Rozwój indyjskich zdolności militarnych w powszechnym odbiorze pozostaje przyćmiony poprzez chińskie postępy na tym polu, tymczasem największa demokracja świata przeznacza na obronę niemal 30 miliardów USD rocznie, przy czym kwota ta nie uwzględnia wydatków osobowych, budżetów Straży Przybrzeżnej i jednostek paramilitarnych oraz kwot przeznaczanych na programy rozwoju broni jądrowej i budowy nuklearnych okrętów podwodnych. Najmniejszym rodzajem indyjskich sił zbrojnych pozostaje marynarka wojenna – Bhartiya Nāu Senā, obecnie piąta flota świata. Jak będzie ona wyglądać i jakie zadania będzie realizować za dziesięć lat?

Wraz z końcem zimy jak co roku uległa ożywieniu aktywność operacyjna na afgańskim teatrze działań. Dla sił koalicji i władz w Kabulu rozpoczynający się właśnie kolejny „sezon wojenny” w Afganistanie mieć będzie przełomowe znaczenie. To właśnie w bieżącym roku realizowana mają być bowiem zasadnicze etapy nowej strategii sojuszniczej. Przebieg wojny w tym roku
– a zwłaszcza to, czy uda się wdrożyć w życie zakładane rozwiązania strategiczne – zaważy nad przyszłością nie tylko samej kampanii afgańskiej, ale także i całej wojny z islamskim ekstremizmem.