www.fae.pl - Policy Papers

W dniach 7 – 8 lipca br. odbyły się pierwsze od 60 lat ogólnonarodowe wybory do centralnego organu państwa libijskiego – Generalnego Zgromadzenia Narodowego (GZN). Pierwotnie miano wybierać członków Zgromadzenia Konstytucyjnego, jednak 5 lipca br. sprawująca władzę w kraju Tymczasowa Rada Narodowa (TRN), pod wpływem nacisków idących z Bengazi, postanowiła przeprowadzić zmiany w Deklaracji Konstytucyjnej, skutkiem których nowowybrany organu uzyska kompetencje ustawodawcze, wybierze premiera i gabinet, natomiast projekt konstytucji przygotuje wybrane w osobnych wyborach ciało.

W ciągu kilkunastu minionych lat wyborom w Serbii za każdym razem przypisywano znaczenie symbolicznego wyboru pomiędzy „zjednoczoną Europą” a Rosją. Tak było i tym razem, co wciąż świadczy o nieznajomości bądź braku chęci zrozumienia podstawowych wyznaczników serbskiej geopolityki. Ich ostateczny rezultat, mimo dość przewidywalnych wyników wyborczych, może jednak w pewnym stopniu zaskakiwać.

Nie od dziś wiadomo, że status mocarstwa jest płynny, a najlepszym wyznacznikiem potęgi państwowej są możliwości militarne i zdolność do tzw. power projection, czyli długotrwałego operowania własnymi siłami zbrojnymi z dala od własnego terytorium. Po Wojnie Pięciodniowej (Gruzja, sierpień 2008 roku) zrozumieli to zarówno Putin, jak i Miedwiediew, namaszczając ministra Sierdiukowa odpowiedzialnością za dziejową misją zreformowania armii. Już dziś tą reformę zwie się popularnie „nowym obliczem sił zbrojnych”, a jednym z jej filarów ma być zdolność do prowadzenia tzw. offshore operations – dalekomorskich operacji militarnych na wielką skalę.