www.fae.pl - Policy Papers

Wbrew pozorom, kryzys w Hondurasie ma istotne znaczenie nie tylko dla przyszłości tego środkowoamerykańskiego państwa, lecz także całego regionu. Honduras stał się sceną wydarzeń ważnych z punktu widzenia całego kontynentu, testem dla jednych aktorów zachodniej hemisfery i pretekstem do rozgrywania swoich interesów przez innych.

Dramatyczne wydarzenia na ulicach Teheranu zwróciły uwagę światowej opinii publicznej na sytuację wewnętrzną w Iranie. Pomimo braku rzetelnych i wiarygodnych informacji na temat przebiegu i rzeczywistych wyników wyborów prezydenckich, zdecydowana większość zachodnich mediów i ekspertów (a także duża część polityków) zdążyła już autorytatywnie przesądzić o fakcie masowych fałszerstw wyborczych ze strony reżimu. Przy okazji niejako mianowano byłego irańskiego premiera Mir Husajna Mousawiego kandydatem „opozycji”, zaś to, co działo się na ulicach irańskich miast, powszechnie niemal określono mianem „powstania” lub wręcz „rewolucji” przeciwko władzy ajatollahów. Nie ulega tymczasem wątpliwości, że w obu przypadkach są to określenia używane mocno na wyrost i znacznie odbiegające od stanu faktycznego.

 

Wybory parlamentarne w Libanie (7 czerwca br.) zostały powszechnie uznane za zwycięstwo prozachodniej koalicji „Sojusz 14 Marca” nad ugrupowaniami opozycyjnymi, skupionymi wokół Hezbollahu w „Sojuszu 8 Marca”. Ocena taka ma jednak w dużej mierze wyłącznie charakter psychologiczny i propagandowy, wynikający głównie z niespełnienia się przedwyborczych prognoz i oczekiwań. Głębsza analiza rezultatów libańskiej elekcji, wraz z uwzględnieniem specyfiki systemu politycznego Libanu i czynnika oddziaływania aktorów zewnętrznych, pozwala postawić tezę, że Hezbollah nie tylko nie przegrał wyborów, ale wciąż pozostaje kluczową siłą polityczną, od postawy której zależy dalszy rozwój sytuacji wewnętrznej w Libanie.