www.fae.pl - Policy Papers

Rozwój sytuacji militarnej w Afganistanie w ostatnich tygodniach sugeruje, że wbrew wcześniejszym planom i zamiarom sił międzynarodowych, nie udało się im na trwałe przejąć inicjatywy strategicznej z rąk Talibów i Al-Kaidy. Przyczyny tego stanu rzeczy tkwią przede wszystkim w ogólnym podejściu państw zachodnich do kwestii afgańskiej, charakteryzującym się postrzeganiem konfliktu w jednowymiarowej i krótkookresowej perspektywie. Pochodną tego problemu jest zapowiadana zmiana strategii działania sił międzynarodowych, zakładająca zmniejszenie tempa działań ofensywnych koalicji oraz wzmożenie wysiłku w ramach operacji „selektywnego eliminowania” liderów, struktur i infrastruktury islamistów w regionie AFPAK, głównie przy użyciu samolotów bezzałogowych.

Terminem „jednowymiarowe mocarstwo” Zbigniew Brzeziński określił niegdyś Związek Radziecki. Dziś, chyba jeszcze trafniej niż przed laty, można użyć go w odniesieniu do sukcesorki ZSRR – Federacji Rosyjskiej. Już nie całość, a jedynie część sił zbrojnych utrzymywana jest na poziomie dorównującym amerykańskiemu, olbrzymia dysproporcja budżetów obronnych obu państw i niski poziom rosyjskich nakładów na prace badawczo-rozwojowe we wszystkich działach gospodarki skutecznie to uniemożliwiają. Obecnie Rosja może pochwalić się parytetem ze Stanami Zjednoczonymi tylko w jednej dziedzinie - ilości posiadanej broni jądrowej.

 

Ogłoszona w dniu 17 września 2009 roku zmiana planów Stanów Zjednoczonych odnośnie tworzenia systemu obrony przeciwrakietowej niesie z sobą nie tylko konsekwencje natury czysto militarnej, ale także poważne skutki strategiczne i geopolityczne, zwłaszcza dla Polski i innych państw regionu Europy Środkowej i Wschodniej.

Ekspert Zespołu Analiz FAE – Tomasz Otłowski - analizuje najważniejsze aspekty tej jakościowo nowej sytuacji, w jakiej znalazła się Polska po 17 września br.