www.fae.pl - Policy Papers

Jednym z najgorętszych tematów ostatnich miesięcy pozostaje afera związana z ujawnieniem przez Edwarda Snowdena szpiegowskich poczynań w cyberprzestrzeni Agencji Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) Stanów Zjednoczonych. Snowden dla jednych bardzo szybko stał się bohaterem, dla drugich synonimem zdrajcy. Batalia między jego zwolennikami a przeciwnikami będzie się jeszcze toczyć przez długi czas. Zdecydowanie ważniejszym aspektem jego działalności jest jednak wpływ na bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych, a w szczególności na aspekt cyberbezpieczeństwa.

Korea Północna i Iran to państwa, które od czasu raportu komisji Rumsfelda (1998 r.) najsilniej oddziałują na amerykańską politykę i koncepcję obrony antyrakietowej. Efektem zmiany oceny zagrożenia koreańskiego była ogłoszona 15 marca b.r. decyzja o zaprzestaniu prac na pociskiem SM-3 Block IIB, a tym samym o odejściu od IV etapu European Phased Adaptive Approach (EPAA) oraz przeznaczaniu zaoszczędzonych w ten sposób środków na budowę w bazie Fort Greely (Alaska) 14 dodatkowych stanowisk startowych pocisków Ground Based Interceptors (GBI). Zmiana oceny zagrożenia irańskiego może przynieść skutek może nawet bardziej znaczący.

Do listopadowego Szczytu Partnerstwa Wschodniego w Wilnie zostało niewiele czasu, mimo to ukraińscy politycy twierdzą, że kilka tygodni w zupełności wystarczy na przygotowanie się Ukrainy do podpisania umowy o stowarzyszeniu z UE. Parlament ma do uchwalenia jeszcze kilka ważnych ustaw, między innymi o prokuraturze, ordynacji wyborczej, zwalczaniu korupcji oraz niedyskryminacji. Zanim to nastąpi, projekty ustaw powinny trafić przed Komisję Wenecką – organ doradczy Rady Europy. Dopiero następnie, po akceptacji przez Komisję, prace może rozpocząć parlament. Wciąż nierozwiązana pozostaje także sprawa Julii Tymoszenko. W tych okolicznościach zasadnicze pytanie brzmi: czy szanse Ukrainy na podpisanie umowy o stowarzyszeniu idą w parze z jej możliwościami.