www.fae.pl - Policy Papers

Relacje Izraela z Rosją oparte są o przeciwstawne tendencje. Z jednej strony determinuje je liczna i ważna politycznie populacja, pochodząca z Rosji i innych krajów b. ZSRR. Z drugiej, wieloletnie wrogie nastawienie władz radzieckich do państwa żydowskiego i idei syjonizmu. Społeczność rosyjskojęzyczna w Izraelu pozostaje istotną częścią elektoratu i każdorazowo jawi się jako „języczek u wagi” przy tworzeniu rządowych koalicji. Ma to swoje bezpośrednie przełożenie na politykę zagraniczną Izraela, wpływając zwłaszcza na jego relacje z Rosją, a także (choć w mniejszym stopniu) z Ukrainą.

W dobie kryzysu ukraińskiego (czy też może raczej: wojny ukraińskiej) do światowej opinii publicznej słabo przebijają się informacje o możliwym łamaniu przez Federację Rosyjską Traktatu o siłach nuklearnych średniego i krótszego zasięgu (Intermediate Nuclear Forces, INF). Co oznaczałoby ewentualne łamanie przedmiotowego traktatu i czy Rosjanie mogą chcieć w ten sposób coś uzyskać?

Mimo niewielkich rozmiarów terytorium i małego potencjału ludnościowego, Izrael powszechnie uważany jest za mocarstwo oraz jedno z państw o największym potencjale defensywnym i ofensywnym w cyberprzestrzeni. W raporcie przygotowanym w 2011 roku przez firmę McAfee, zajmującą się bezpieczeństwem komputerowym, Izrael uzyskał ocenę 4.5 w pięciostopniowej skali. Co decyduje o fenomenie cyberbezpieczństwa Izraela i czy możliwe jest przeniesienie ich rozwiązań na polskie podwórko?